Στην ερώτηση «γιατί επέλεξαν εσάς;», η απάντηση Φιλιππίδη ήταν: «Γιατί έκανα μία ζωή που παρέπεμπε σε αυτό που ήθελαν. Δεν κρυβόμουν…».
— Πότε περιμένουμε την πρόταση της εισαγγελέως για την υπόθεση τη Φιλιππίδη.
Αύριο.
— Υπάρχει παρατηρητήριο για τη συγκεκριμένη δίκη;
Όχι.
— Γιατί;
Πιθανώς λόγω του ότι θεωρείται μία από τις πλέον πολύκροτες και ως συνέπεια των καταγγελιών που προέκυψαν στο πλαίσιο του ελληνικού #MeToo από το 2016 και μετά, πάντα στον χώρο της Τέχνης. Ως εκ τούτου, θεωρείται ότι έχει όλη την απαραίτητη προσοχή των ΜΜΕ, ειδικά από τη στιγμή που τόσο οι καταγγέλλουσες όσο και ο κατηγορούμενος είναι πρόσωπα ευρέως γνωστά στην ελληνική δημόσια σφαίρα.
— Μάλιστα. Ωστόσο, υπάρχει μια αίσθηση ότι στοιχεία και γεγονότα της ακροαματικής διαδικασίας μας ξεφεύγουν ή δεν τυγχάνουν της κάλυψης από την πλευρά των media;
Ναι. Υπάρχει μία εστίαση στη γυναικεία αλληλεγγύη –όπως για παράδειγμα στη viral φωτογραφία των τριών ηθοποιών (Άννα-Μαρία Παπαχαραλάμπους, Λένα Δροσάκη, Πηνελόπη Αναστασοπούλου) να κρατιούνται σφιχτά από το χέρι–, ωστόσο η κοινή γνώμη αγνοεί τις πραγματικές συνθήκες που βιώνουν οι καταγγέλλουσες κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας.
— Όπως;
Μία πτυχή αφορά τους εξαιρετικά αργούς ρυθμούς διεξαγωγής της συγκεκριμένης δικαστικής διαδικασίας. Μία άλλη τις συνθήκες επανατραυματισμού των θυμάτων, μέσα από τη στρατηγική της υπεράσπισης και ενώ από την πρώτη στιγμή υπήρξαν φωνές για τις προσπάθειες ταπείνωσης των γυναικών, χωρίς να υπάρχει η διάθεση ή η σχετική εγρήγορση επί του θέματος από την έδρα.
Το αποτέλεσμα που φτάνει ως μακρινός αντίλαλος στα δημοσιογραφικά γραφεία είναι οι καταγγέλλουσες να εξέρχονται εξουθενωμένες της δικαστικής αίθουσας, άλαλες, σε εξαιρετικά κακή ψυχολογική και συναισθηματική κατάσταση. Για παράδειγμα, τη Δευτέρα, με το τέλος της διαδικασίας, η ηθοποιός Λένα Δροσάκη βρέθηκε αργά το βράδυ από το δικαστήριο στο θέατρο όπου εργάζεται, σε κακή ψυχολογική κατάσταση, κλαμένη, σε έντονο συναισθηματικό σοκ, αλλά και πάλι έχοντας την αξιοπρέπεια να μην κάνει δηλώσεις στις κάμερες που την περίμεναν στο πλαίσιο εκδήλωσης για την παράσταση που πρωταγωνιστεί. Αυτό το αποτύπωμα, ωστόσο, στις γυναικείες ψυχές που υφίστανται αυτή την πολεμική μέσα στις δικαστικές αίθουσες συνήθως δεν καταγράφεται ποτέ, πόσω μάλλον όταν τα θύματα δεν έχουν σχέση με επαγγέλματα και ιδιότητες που «σηκώνουν» δημοσιότητα.
— Στα επιμέρους τώρα: είναι τόσο σημαντικό ότι ο ηθοποιός δεν ορκίστηκε πριν από την έναρξη της απολογίας του;
Επ’ αυτού έχει απαντήσει ήδη ο δικηγόρος της καταγγέλλουσας που κατηγορεί τον Φιλιππίδη για απόπειρα βιασμού, Ανδρέας Βαγγόπουλος, ο οποίος εξήγησε ότι με βάση το δικονομικό σύστημά μας, ο κατηγορούμενος δεν ορκίζεται, κάτι που του δίνει το δικαίωμα να πει ό,τι θέλει, να δηλώσει ό,τι θεωρεί καλύτερο για την υπεράσπιση του εαυτού του, ακόμα και να πει ψέματα.
— Υπάρχουν σημεία στην απολογία του ηθοποιού που προκαλούν εντύπωση για τον ειρμό του και σχετικά με τις υποθέσεις που κατηγορείται;
Ναι. Από την αρχή της απολογίας του ουδείς κατάλαβε, αλλά και ουδείς ανέλυσε την αναφορά του στους οίκους ανοχής της οδού Σοφοκλέους, όπου και μεγάλωσε. «Εκείνη την εποχή ήταν η περιοχή με τα μπουρδέλα. Εγώ μεγάλωσα μέσα σε αυτές τις γυναίκες. Έπαιζα εκεί με τους φίλους μου. Τους μιλούσαμε. Είχα πάντα μια βαθιά εκτίμηση, αγάπη και θαυμασμό γι αυτές. Όχι μόνο γι’ αυτές. Για όλες τις γυναίκες». Είναι προφανές το τι επιχειρούσε να εξηγήσει –ότι σεβόμενος ακόμα και τις σεξεργάτριες, σέβεται όλες τις γυναίκες– αλλά αυτό είναι, καταφανώς, ένας πολύ προβληματικός συνειρμός, πόσω μάλλον ως αφετηρία απολογίας για υποθέσεις βιασμού και απόπειρας βιασμού.
Οι αναφορές στο «αμοιβαίο φλερτ» με μία από τις καταγγέλλουσες, στις συμμαχίες εξόντωσής του από τον χώρο του θεάματος και στην έλλειψη στήριξής του από παλαιότερους φίλους ήταν προβλέψιμες και αναμενόμενες, οι περισσότερες εκπορευόμενες από την κουλτούρα του βιασμού.
Δεν ήταν προβλέψιμη η αναφορά του στο γεγονός ότι κάποτε ούρησε σε νιπτήρα θεατρικού καμαρινιού και επίσης δεν ήταν προβλέψιμη η απόφαση της έδρας να μη ρωτήσει το «πώς» και το «γιατί» μίας τέτοιας πράξης, εκτός κι αν και η έδρα έχει υιοθετήσει a priori τα περί άκρατης καλλιτεχνικής μποεμίας, ηθοποιών που τριγυρίζουν με το πέος έξω από το παντελόνι και άλλα απολύτως εξωφρενικά, αν όχι ανάρμοστα και προσβλητικά για κάθε άνθρωπο, για τα οποία, ωστόσο, φαίνεται να μην ενοχλείται κανείς.
— Μιλώντας για κουλτούρα βιασμού, ούτε για το «δεν έχω λόγο να είμαι βιαστής» υπήρξε κάποια αντίδραση;
Ψιλά γράμματα. Στερεοτυπικά και μέχρι σήμερα, ο βιαστής είναι κάποιος μοναχικός, αντικοινωνικός, ενδεχομένως φτωχός και αποτυχημένος, χαμηλά στην κοινωνική ιεραρχία, στερημένος σεξουαλικά που επιτίθεται για να τέρψει τις σεξουαλικές του ορέξεις. Κάποιος που αδιαφορεί για τη συναίνεση, εξαιτίας των στερήσεων του σε όλα τα επίπεδα. Δυστυχώς, για όσους πιστεύουν τα παραπάνω, ο βιασμός δεν είναι σεξουαλικό έγκλημα, αλλά έγκλημα εξουσίας. Το ζητούμενο εδώ είναι η επιβολή της θέλησης του βιαστή επί των θυμάτων του και γι’ αυτό θα είχε αξία η όποια παρέμβαση από την έδρα, η όποια αντίδραση εντός του δικαστηρίου, η όποια αντίδραση γενικώς, πέρα από εκείνες των θυμάτων.
— Σε ό,τι αφορά τις επανειλημμένες αναφορές του ηθοποιού σε ενορχηστρωμένο γυναικείο σχέδιο εξόντωσής του υπήρξαν απαντήσεις σε ό,τι έχει να κάνει με το «γιατί αυτόν» και όχι κάποιο άλλο πρόσωπο της θεατρικής ζωής της χώρας;
Η αλήθεια είναι ότι η εισαγγελέας επ’ αυτού πίεσε για απαντήσεις και τόνισε ότι δεν τις έλαβε ποτέ. Στην ερώτηση «γιατί επέλεξαν εσάς;», η απάντηση Φιλιππίδη ήταν: «Γιατί έκανα μία ζωή που παρέπεμπε σε αυτό που ήθελαν. Δεν κρυβόμουν…». Και επίσης: «Πρέπει να ψάξετε το παρελθόν της δεύτερης καταγγέλλουσας. Ψάξτε τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, αν θέλετε μια δίκαιη δίκη. Ψάξτε τις σχέσεις τους. Δεν θα σας πω εγώ περισσότερα πράγματα. Έχουν έρθει δυο άνθρωποι και μου έχουν πει για δυο από τις καταγγέλλουσες που έχουν δουλέψει μαζί τους…». Τόσο η προκλητική αναφορά περί «δίκαιης δίκης», όσο και η παράλογη άρνηση να δώσει περισσότερα στοιχεία για να υπερασπιστεί τη θέση του εκπλήσσουν δυσάρεστα, πλην αναμενόμενα. Αφού όλο το θέατρο συνωμότησε για να τον εξοντώσει, ας παρείχε όσα γνώριζε ενώπιον της δικαιοσύνης.
— Προφανώς και ισχύουν τα περί οικονομικής καταστροφής του κατηγορουμένου, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι έχει ανάγκη ακόμα και τα 10 ευρώ του παιδιού του;
Σύμφωνα με τα όσα έχουν γίνει γνωστά, πριν από λίγους μήνες κατασχέθηκε το ακίνητο του ηθοποιού στο Ψυχικό για το ποσό των 450.000 ευρώ, με το ποσό αυτό να αποτελεί «μέρος της επιταχθείσης έντοκης απαίτησης της επισπεύδουσας σύμφωνα με την από 31-05-2021 προς πληρωμή».
Επίσης, σε πλειστηριασμό είχε βγει και το εξοχικό του ηθοποιού μαζί με ένα οικόπεδο, ωστόσο, δεν βρέθηκε πλειοδότης και σύμφωνα με τα όσα είχαν γίνει γνωστά, ο πλειστηριασμός θα επαναλαμβανόταν μέσα στο καλοκαίρι. Ωστόσο, αν η ερώτηση αφορά την οικονομική καταστροφή του ιδίου και της οικογένειάς του, μετά την απαγγελία κατηγοριών προς το πρόσωπό του, ναι, ως προς αυτό απαντούν τα γεγονότα.
Αντίστοιχα, σε δεινή οικονομική κατάσταση –και μακροχρόνια ανεργία– και χωρίς προηγουμένως ποτέ να περάσουν από το στάδιο της ευμάρειας, βρίσκονται κάποιες από τις γυναίκες που κατήγγειλαν τον Φιλιππίδη, ο οποίος τον καιρό της ακμής του, απειλούσε ακόμα και με αφανισμό τους από τον χώρο.
Πηγή:www.lifo.gr
