Μήνυμα Μητροπολίτη Γρεβενών κ. Δαβίδ για την εορτή της Αγίας Γλυκερίας και την επέτειο από τον σεισμό του 1995
Αδελφοί μου,
Κάθε φορά που φτάνει η γιορτή της Αγίας Γλυκερίας, δεν τη θυμάμαι απλώς σαν μια μάρτυρα της Εκκλησίας μας. Τη νιώθω σαν δική μας, κοντινή, δική μας Αγία. Ίσως γιατί το όνομά της είναι χαραγμένο εδώ στον τόπο μας, και ίσως γιατί, όπως κι εμείς, πέρασε από πόνο, δοκιμασία και φόβο, αλλά δεν λύγισε.
Θυμόμαστε έντονα τον σεισμό του ’95. Όποιος το έζησε, δεν το ξεχνάει. Οι τοίχοι να τρέμουν, τα σπίτια να καταρρέουν, οι άνθρωποι να τρέχουν πανικόβλητοι στους δρόμους. Κι όμως, μέσα σε αυτό το χάος, κάτι κρατούσε την ψυχή μας όρθια. Μια δύναμη που δεν ήταν δική μας. Προσευχές ψιθυριστές, εικόνες στο χέρι, μάτια στραμμένα στον ουρανό. Εκείνες τις στιγμές, καταλάβαμε όλοι πόσο ανάγκη έχουμε τον Θεό.
Η Αγία Γλυκερία, που σήμερα γιορτάζουμε, με τη νεανική αλλά ακλόνητη πίστη της, μας δείχνει τον δρόμο: να μη χάνουμε το φως, ακόμα κι όταν όλα γύρω μας σκοτεινιάζουν. Να στηριζόμαστε στην προσευχή, να κρατάμε την ελπίδα.
Πολλοί λένε πως δεν έχουμε θαύματα σήμερα. Εγώ λέω πως τα ζήσαμε στα Γρεβενά. Το θαύμα να μένουμε ζωντανοί και όρθιοι. Το θαύμα να ξαναχτίζουμε. Το θαύμα της πίστης μέσα από την καταστροφή.
Ας έχουμε την Αγία Γλυκερία και τους αγίους του τόπου μας, τον Άγιο Αχίλλιο, τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, τον Όσιο Νικάνορα, τους Νεομάρτυρες Άγιο Γεώργιο και Άγιο Δημήτριο και τον Άγιο Αιμιλιανό με τη συνοδεία του, βοηθούς μας, ειδικά στις δύσκολες μέρες, και ας μην ξεχνάμε πως, όπως τότε έτσι και τώρα, “Κύριος φυλάσσει πάντας τους αγαπώντας Αυτόν”. Αμήν.
