28η Οκτωβρίου 2024 – Χρόνια Πολλά, πάντα Ελεύθεροι.
Υπάρχουν ημέρες, που όσο και αν περνούν τα χρόνια, δεν λησμονούνται. Αντίθετα κερδίζουν σε τιμές και δόξα. Ανάμεσά τους, μεγάλη και σπουδαία, είναι η 28η Οκτωβρίου 1940. Η εποποιία του 1940, συνιστά μια κορυφαία στιγμή στην μακρά πορεία του ελληνισμού, όπου οι Έλληνες αντίκρισαν άφοβα τον θάνατο και κέρδισαν την αιώνια ζωή.
Στις τρεις το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940, στο σπίτι του Έλληνα Πρωθυπουργού, Ιωάννη Μεταξά, ο Ιταλός Πρέσβης Γκράτσι, του παραδίδει τελεσίγραφο με το οποίο του ζητάει την άνευ όρων παράδοση της Ελλάδας. Ο πρωθυπουργός του απαντά με τη φράση: « Έχουμε πόλεμο, λοιπόν» (Alors, c’ est la guerre).
Τα ξημερώματα της ίδιας μέρας το «ΟΧΙ» των Ελλήνων αποτέλεσε και αποτελεί σημείο αναφοράς της σύγχρονης ιστορίας μας, που επισήμανε την δυναμική του ελεύθερου ελληνικού κράτους και απέδειξε για άλλη μία φορά ότι αντιστέκεται σε οποιαδήποτε μορφή κατάκτησης και στέρησης της ελευθερίας.
Οι Έλληνες, ομονοούντες, υπό την πεποίθηση της Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου, αντιστάθηκαν για το δικαίωμά τους στην αξιοπρέπεια και αρνήθηκαν την υποδούλωση συνειδήσεων και ανθρώπων.
Όσοι ταξιδέψουν σε κορυφές τις Πίνδου αυτές τις μέρες, κυρίως στα υψώματα της Αννίτσας (Σαμαρίνα Γρεβενών) και της Τίζας (Περιβόλι Γρεβενών), Θα θαυμάσουν αυτές τις περιοχές όπου η Ευρώπη κρατούσε την αναπνοή της, για το πώς θα μπορούσε η Ελλάδα να κρατήσει τις πολυπληθείς μεραρχίες, εξοπλισμένες με την τελευταία λέξη της πολεμικής τέχνης χωρίς να υπολογίσει ότι η ύλη είναι ανίσχυρη μπροστά στο πνεύμα. θα είναι τυχεροί να αισθανθούν τη στεντόρεια κραυγή ″Ελευθερία ή Θάνατος″, όπου παραδόθηκε σαν σκυτάλη από τους ήρωες του 1821 στους ήρωες του 1940, μετατρέποντάς την σε ″Αέρα″. Θα νιώσουν τη δύναμη και το ψυχικό σθένος αυτών που τόλμησαν να αντιτάξουν το θρυλικό «ΟΧΙ», μια μικρή λέξη που λίγοι είχαν το θάρρος να την προφέρουν και να την κάνουν πράξη. Το σφύριγμα του ανέμου θα τους μεταφέρει ακούσματα από τα γογγυτά των μουλαριών υπό το βάρος των πυροβόλων και των κασονιών με τα γεμάτα πυρομαχικά και την εικόνα από τα καραβάνια των Ελληνίδων γυναικών, να σκαρφαλώνουν με κόπο τα χιονισμένα βουνά προκειμένου να βοηθήσουν τον ανεφοδιασμό των μαχόμενων στρατιωτών. Οι ακτίνες του ήλιου θα τους αποκαλύψουν στα παγωμένα τοπία, τις φιγούρες των ηρώων σε θέσεις μάχης, έτοιμοι να υπερασπίσουν την Πατρίδα μέχρι της τελευταίας ρανίδας του αίματος τους. Στο έδαφος θα ανακαλύψουν τα ίχνη του Κοσμά του Αιτωλού όπου περπάτησε και προφήτευσε, εντοπίζοντας το σημείο που ο εχθρός δεν μπόρεσε να το περάσει. Οι μνήμες θα ξεφυλλίσουν τις ολόλαμπρες σελίδες που έγραψε η Ιστορία, όπου υπογράφηκε η πολυτιμότερη υποθήκη για τις επόμενες γενιές: προάσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας, αγώνας και προσήλωση στα ιδανικά της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας. Εκεί όπου η μικρή Ελλάδα, αλλά μεγάλη στη ψυχή, άλλαξε τη ροή του πολέμου, άλλαξε τη ροή της ιστορίας, όπως είχε κάνει πολλές φορές στο παρελθόν.
Εκεί ψηλά θα αντικρύσουν στημένη την παγκόσμια σημαία της Ελευθερίας.
Θα αντιληφθούν ότι οφείλουμε ως Λαός και ως Έθνος να διατηρούμε πάντα ζωντανή την παράδοση των αγώνων και των θυσιών που διασφάλισαν την εθνική μας επιβίωση και την ύπαρξή μας ως ανεξάρτητου, κυρίαρχου, ισχυρού και σύγχρονου κράτους.
Η από κοινού συνεργασία του βλέμματος, της φαντασίας και της σκέψης, θα προβάλλει μπροστά τους τα ιδανικά που χαρακτηρίζουν τον Έλληνα εδώ και 3000 χρόνια και θα εμπνευσθούν, θα παραδειγματισθούν αλλά και θα προβληματιστούν από όσα συνέβησαν, θα συγκρίνουν το τότε με το σήμερα και θα χαράξουν την βέλτιστη δυνατή πορεία για το μέλλον των απογόνων μας.
Αυτά τα μέρη με τα πλούσια ιστορικά γεγονότα όποιοι τα διαβούν θα αποβάλουν τις αδυναμίες, θα απορρίψουν την μισαλλοδοξία, τον εθνικό διχασμό, την υπονόμευση του εθνικού συμφέροντος, θα τιμήσουν τους εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και θα νιώσουν την Εθνική μας Επέτειο.
Δημήτριος Γ. Μπέης
